Το post αυτό είναι προϊόν πιέσεων ανώτερων και σκοτεινών δυνάμεων, χιλιάδων εκκλήσεων στερημένων φανατικών θαυμαστ(ρι)ών, καθώς και απειλητικών μηνυμάτων φερέλπιδων τρομοκρατών της ομογένειας (δεν πρέπει να έχω ξαναγράψει πρόταση με τόσες γενικές πτώσεις μαζεμένες).



Ζεσταίνομαι.
Πολύ.
Ξυπνάω το πρωί λουσμένος στον ιδρώτα.
Κύμα καύσωνα λέει στη δυτική Ευρώπη.

Γαμώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου μου μέσα γαμώ.

Να μη μιλήσουμε για την υγρασία (αφόρητη).

Και το χειρότερο απ΄όλα: δε μπορώ να βρώ εδώ και 2 βδομάδες ένα γ@#$%^&* ανεμιστήρα! Πήγα 2 φορές στο Media Markt και μου είπαν ότι ήταν sold out.
Ευτυχώς, σήμερα που πέρναγα απ΄έξω από ένα Kodi (κλειστό) στη γειτονιά μου, είδα μέσα μερικούς ανεμιστήρες και λέω να ξυπνήσω νωρίτερα αύριο να πάω πρωί-πρωί πριν απ΄τη δουλειά.

Η ζέστη αυτή είναι για τους Γερμανούς ότι το πολύ χιόνι στην Αθήνα. Δεν είναι προετοιμασμένοι για τέτοιες καταστάσεις. Το κτίριο στη δουλειά είναι νεόκτιστο και σε πολλά γραφεία ψηνόμαστε. Αναγκάστηκαν σαν προσωρινό μέτρο να μας φέρουν ανεμιστήρες.

Μα είναι δυνατό να βρισκόμαστε στη Γερμανία και να κάνει την ίδια και χειρότερη ζέστη με την Αθήνα;
Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;;;!!!
Quo vadis ρεεεεεεεε;;;!!!

Ένα από τα πράγματα που με εκνευρίζει αφάνταστα μέχρι τώρα με τους Γερμανούς, τουλάχιστον από τη μικρή μου εμπειρία (είμαι ένα μήνα και κάτι ψιλά εδώ), είναι η φαινομενικά απίστευτη εμμονή τους στο να ακολουθούν κατά γράμμα τους πάσης φύσεως κανόνες και νόμους, ρητούς ή μη.

Παράδειγμα 1: Είσαι πεζός και περιμένεις στο φανάρι να διασχίσεις ένα δρομάκι 5 μέτρα. Έχεις πλήρη ορατότητα του δρόμου και δεν υπάρχει κανένα αυτοκίνητο στον ορίζοντα. Ε, λοιπόν, οι περισσότεροι Γερμανοί κάθονται υπομονετικά και περιμένουν μέχρι να ανάψει πράσινο! (οι πεζοί λέμε τώρα, οκ;)

Παράδειγμα 2: Πηγαίνω που και που στο Kaufhof, ένα μεγάλο πολυκατάστημα τύπου Attica στο εμπορικό κέντρο. 2-3 φορές χρειάστηκε να ρωτήσω κάποιον υπάλληλο κάτι πολύ απλό και πολύ γρήγορο, η απάντηση δε θα έπαιρνε πάνω από 10 δευτερόλεπτα. Ε, λοιπόν, αν ο υπάλληλος εκείνη τη στιγμή εξυπηρετεί κάποιον άλλο πελάτη, θα σου πει να περιμένεις μέχρι να τελειώσει με αυτόν (και θα σε κοιτάξει με ένα υφάκι ότι και καλά είσαι αγενής). Και τονίζω ότι γενικά είμαι υπομονετικός άνθρωπος, συνήθως περιμένω να δω αν θα ξεμπερδέψει ας πούμε ο υπάλληλος με τον πελάτη πριν τον διακόψω.

Παράδειγμα 3: Διαβάστε το προηγούμενο post.


Πιστεύω ότι οι νόμοι και οι κανόνες υπάρχουν για να λύνουν τις τυχόν διαφορές όπου αυτές υπάρχουν. Εάν δεν υπάρχει διαφορά, δεν υπάρχει λόγος να εφαρμοστεί ο κανόνας. Π.χ. στον έρημο δρόμο, δεν υπάρχει λόγος να περιμένεις να ανάψει πράσινο για να περάσεις, εφόσον έχεις πλήρη ορατότητα.

Αναγνωρίζω βέβαια ότι το αν υπάρχει διαφορά ή όχι πολλές φορές είναι υποκειμενικό και ενδεχομένως χρειάζεται ανεπτυγμένη ικανότητα κρίσης την οποία δεν διαθέτουμε όλοι, αλλά ορισμένες φορές αυτή η εμμονή στους κανόνες ξεπερνά τα όρια της βλακείας.

Δεν έχω τίποτα καινούριο να πω,
είμαι καλά, πολύ καλά, ευχαριστώ

Φεύγω απ' το σήμερα που βγάζει στο χθες
Κάπου στο αύριο θα είμαι αν με θες...


Σήμερα παρά λίγο να μου κόψουν κλήση οι βάρβαροι γιατί πέρασα κόκκινο φανάρι με το ποδήλατο!
Με σταμάτησαν τα πράσινα στρουμφάκια (πράσινα είναι εδώ) και μου έκαναν επίπληξη. Το πρόστιμο λέει είναι 62 ευρά.